Per aandoening:
*allergie *depressie *diarree *hoest *hooikoorts *hyperventilatie *medicatie *menstruatieklachten *overspannen zijn
Allergie
Een allergie is een te heftige reactie van het afweersysteem op bepaalde stoffen, zoals huisstof, huidschilfers, schimmels, pollen, voedingsstoffen, bacteriën, nikkel, geneesmiddelen, etc. Een hele lijst. Mensen worden overgevoelig voor steeds meer stoffen die in hun natuurlijke omgeving voorkomen.
Meestal worden de luchtwegen, de huid en/of het maagdarmkanaal aangedaan. Het gaat hier om overreacties: het afweersysteem reageert alsof het door een heel schadelijke stof bedreigd wordt. Het reageert a.h.w. op een klein spinnetje alsof het door een leeuw bedreigd wordt. Is dit nu een sterk afweersysteem? Neen! Deze te sterke afweerreacties geven juist aan dat het afweersysteem verzwakt is. Iemand die zich sterk voelt zal het spinnetje niet met alle mogelijke middelen te lijf gaan (zoals hij bij een leeuw zou doen). Maar het zwakke afweersysteem voelt zich te snel bedreigd en slaat groot alarm.
In de reguliere geneeskunde worden allergieën vaak behandeld met medicijnen die de allergische reactie voorkomen of onderdrukken (antihistaminica). Maar zo wordt het verzwakte organisme niet versterkt; zo wordt alleen de manier, waarop het organisme zich uit, onmogelijk gemaakt. Vaak ontstaan dan ook andere allergieën met andere symptomen.
Klassieke homeopathie kan hier vaak een uitkomst bieden, omdat ze de middelen heeft om heel specifiek de weerstand per individu te beoordelen en te versterken. Zodat het kleine spinnetje niet meer als bedreiging gezien wordt.
Vijf jaar geleden kwam een vrouw van 46 jaar op mijn spreekuur. Ze was allergisch voor honden, katten en huisstof. Zolang ze wist had ze al last van deze allergie. Wanneer ze op bezoek was geweest bij iemand die een hond of kat had, dan werd ze ’s nachts benauwd wakker en kon niet meer slapen. Verder had ze last van de gebruikelijke niesbuien, gevoelige ogen en een loopneus, waarvoor ze altijd een paar zakdoeken met zich meedroeg. Typisch was dat haar neus niet meer liep zodra ze ging liggen. Ze gebruikte diverse antihistaminica en was heel moe van al haar klachten. Omdat de meeste klachten ’s nachts erger waren en ze daarbij ook sterk uit de mond rook, moest ik aan het medicijn Mercurius denken. Toen ik bovendien in de homeopathische naslagwerken teruglas, dat Mercurius een verkoudheid kan opwekken die afneemt bij liggen, was mijn keuze duidelijk. Ze kreeg Mercurius.
Toen ik haar na een maand terugzag, sliep ze goed, “beter dan ooit” zei ze. Maar haar loopneus was zo mogelijk nog erger, de zakdoeken vlogen erdoor. Ze had weinig last van haar ogen en nauwelijks niesbuien gehad na haar bezoek aan een vriendin met een kat. Haar energie was een stuk beter en ondanks haar loopneus voelde ze zich goed. De versterkte afscheiding uit haar neus wees op een uitscheidingsreactie, wat aangaf dat het genezingsproces op gang was gebracht.
Na een half jaar had ze weinig klachten meer. Af en toe had ze nog last van een loopneus, maar dan niet zo sterk. Wanneer ze nu bij iemand met een hond of kat geweest is, dan kan ze nog wat verkouden worden die dag, maar ze reageert niet meer met benauwdheid, gevoelige ogen e.d. De antihistaminica staan al geruime tijd onaangeroerd in de kast. De typische symptomen in haar allergie wezen me op het juiste medicijn voor haar, dat haar afweersysteem echt kon versterken. [terug naar boven]
Depressie
Volgens de wetten van gezondheid, die gehanteerd worden door klassiek homeopaten, is een mens pas werkelijk gezond als hij of zij lichamelijk én geestelijk volledige vrijheid geniet in zijn doen en laten. Deze vrijheid kan echter beperkt worden door pijn of ander lichamelijk ongemak, energietekort of emotionele problemen zoals agressie, angsten en depressie. Depressie wordt daarbij door de homeopaat ernstiger ingeschat dan lichamelijke problemen, omdat dan de vrijheid meer beperkt is: de patiënt ziet alles zwart in en kan nergens meer van genieten, in tegenstelling tot iemand met bijv. hartklachten. Een mens is het sterkst belemmerd – en dus het ernstigst ziek – als zijn geestelijke vermogens het meest aangetast zijn: als hij niet meer kan denken of geheel in de war is.
Mentale en emotionele klachten zijn homeopathisch vaak goed te behandelen. De duur van de behandeling hangt af van hoe lang de problemen al aanwezig zijn en in welke mate.
José, 23 jaar, kwam bijna drie jaar geleden bij me met nekklachten en depressie. Van haar nek had ze al 15 jaar last, m.n. tijdens inspanning. De huisarts had haar voor haar langdurige depressie doorverwezen naar een psycholoog, waar ze geruime tijd onder behandeling was geweest. Ze was erg gesloten en maakte zich erg druk over de ellende van anderen en alles wat er maar fout kon gaan. Dit bleef maar in haar doormalen en ontnam haar de levenslust. Daarbij had ze nachtmerries als er een ruzie was geweest thuis. Ze kwam wat bedeesd en zacht op me over. Ze was erg nerveus als ze ergens heen moest. José had koude voeten en een erg onregelmatige menstruatie. Het ene moment was ze vrolijk en dan zat ze plots weer in de put en begon te malen. Wat eten betreft hield ze niet van vet. Haar moeder had ook last gehad van sterke depressies. Tenslotte was ze veel moe, had ’s morgens al geen zin meer in de dag. Ze zei dat ze altijd al moe was geweest.
Op de eerste medicijnen reageerde ze niet. Het tweede medicijn dat ik voorschreef was Pulsatilla. Na twee maanden zei ze dat het beter ging. Ze had meer energie en piekerde minder. Als er eens iets was kwam ze er sneller overheen. Ze kreeg een uitslag op de schouder terug die ze vroeger ook gehad had.
Dit was een goed teken: een huiduitslag is een goede reactie en bij haar bovendien een oude klacht: haar gezondheid ging als het ware terug in de tijd. De uitslag was voor haar geen belemmering, zoals het altijd maar piekeren geweest was. De pijn in haar nek was een maand later ook verdwenen, maar nu had ze last van een steek in haar bil. Ook deze steek kende ze van vroeger. Haar energie bleef toenemen: was ze eerst ’s avonds nog moe, nu kon ze de hele dag doorgaan. Na een half jaar voelde ze zich prima. Ook haar menstruatie was nu mooi regelmatig. Geen last van moeheid of depressies. Wel was ze soms chagrijnig, maar niet vaak. Ze droomde veel, maar had geen nachtmerries meer. Haar bil deed nog wel flink pijn af en toe.
Na een jaar heb ik haar voor het laatst gezien. De pijn in haar bil was uiteindelijk ook vrijwel verdwenen.
Dat was een hele goede reactie op Pulsatilla: haar vrijheid om te doen en laten wat ze wil is na dit medicijn steeds meer toegenomen. [terug naar boven]
Diarree
In mijn praktijk komt spijsverteringsproblematiek veel voor. Dit kan variëren van buikpijn, darmkrampjes bij baby’s, een opgezet gevoel in maag- of buikstreek, winderigheid of overmatig boeren, galproblemen, maagzweren, zuurbranden, een geïrriteerde dikke darm, constipatie en diarree tot gebrekkige of overmatige eetlust en ernstige eetstoornissen als anorexia nervosa.
De oorzaken van deze verschillende klachten kunnen liggen in de lichamelijke aanleg, in emotionele problemen en spanning, een verkeerd dieet of eetpatroon, erfelijke factoren of enzymstoornissen. Bij een klassiek homeopathische behandeling wordt de zwakke plek versterkt en waar mogelijk de oorzaak weggenomen.
Marcel G., 48 jaar, kwam anderhalf jaar geleden bij me op consult. “Zeg maar Marcel hoor”, zei hij. Hij kwam gespannen op me over en zat continu te wippen op zijn stoel. Marcel vertelde vrijuit over z’n grootste probleem. “Als ik ergens naar toe moet dan krijg ik gelijk diarree. Ik ga graag uit. Vorige week zouden mijn vrouw en ik naar de bioscoop gaan, maar zodra het tijd werd om te gaan kreeg ik aandrang. Het is helemaal erg als ik naar iets bijzonders toe moet, bijv. naar een bruiloft, dan moet ik een paar keer achter elkaar naar de wc. Ik kan slecht tegen onverwachte dingen, bijv. plotseling bezoek slaat ook op mijn darmen.”
Marcel had wel 4 à 5 keer ontlasting op een dag. Die zag er soms normaal uit maar was meestal te dun. De klachten waren al zeker 10 jaar aanwezig, maar hij wist niet precies wanneer ze begonnen waren. Z’n eetlust was goed, hij at regelmatig en was gek op de ‘Hollandse pot’ en op zoetigheid. Hij was vrolijk, altijd in voor een grap. Als postbezorger was Marcel veel buiten en dat beviel hem best. Hij hield ervan om overal een praatje te maken. Naast de diarree had hij weinig problemen met zijn gezondheid gehad tot nu toe. Wel gaf hij toe dat hij bang was voor zijn gezondheid door zijn klachten, maar onderzoek had uitgewezen dat hij niets had. Toch was de angst niet verdwenen.
Bij de analyse van Marcels klachten hechtte ik veel waarde aan de rubriek “Diarree door opwinding”. Er staan 12 medicijnen bij die dit symptoom kunnen genezen. Bij één medicijn daarvan stond in het testbeeld vermeld: “Hij krijgt diarree wanneer hij naar het theater gaat”. Marcel had het niet over het theater gehad, maar zijn klacht leek hier wel erg op. Toen ik het testbeeld van dit medicijn verder nalas, zag ik dat het goed paste bij gespannen maar vrolijke mensen, die graag een praatje maken en gek zijn op zoetigheid. Ook de angst voor de gezondheid kwam in het beeld voor.
Ik schreef hem een dagelijkse dosis van het medicijn voor. Na vijf weken kwam Marcel terug en zei dat het iets beter ging, hij was minder nerveus, maar de klachten waren niet verdwenen. Na drie maanden zat hij rustig op zijn stoel, had één maal per dag stevige ontlasting en geen buikpijn meer. Ik vroeg hem hoe het ging als hij ergens heen moest. “Ik heb besloten me daar niet druk meer over te maken”, zei hij. “Als ik iets kalmer aandoe kom ik er ook wel.” Marcel had zich 10 jaar steeds opgewonden voor hij wegging maar nu kon hij er rustig mee omgaan. We spraken af dat Marcel me zou bellen als het nodig was, wat tot nu toe niet gebeurd is. [terug naar boven]
Hoest
Een jaar geleden kwam Jasper bij mij onder behandeling. Jasper was toen ruim 2 jaar oud. Zijn belangrijkste klacht was een chronische hoest, begonnen toen hij 7 maand oud was. Hij had van de huisarts al antibiotica en promethazine (een hoestmiddel) gekregen en nam zonodig ventolin tegen de benauwdheid. Zijn moeder, die ook arts is, was bezorgd. Ze vertelde het volgende:
“Jasper hoest en piept erbij. Het ergste is het als hij naar bed gaat. ’s Nachts wordt hij er steeds wakker van, tussen 3 en 5 uur. Als hij hoest geeft hij soms slijm over. Ook moet hij sterk hoesten als hij rent en hijgt dan ook behoorlijk. De klachten verergeren bij mistig weer en aan zee. Het is een héftige hoest, hij moet kokhalzen en wordt bleek ervan. Hij is misschien allergisch voor wol of katten, dat is nog niet duidelijk.” Jasper is een stevig kind. Het laatste half jaar worden de klachten erger. Het valt de moeder op dat Jasper wallen onder de ogen krijgt als hij meer hoest. Hij heeft wat vlekjes op de linker wang. Hij is gek op vruchtensap en zoetigheid, niet zo op warm eten. Tijdens het consult, wat anderhalf uur duurt, hoor ik hem regelmatig hijgen.
Jasper is wat verlegen, blijft de hele tijd bij zijn moeder in de buurt. Het is een vrolijk kind, zingt graag en is gek op kleien. Hij is bang om alleen in te slapen en is ook bang voor andere mensen. Hij is behoorlijk jaloers. In de familie zijn een paar neven astmatisch.
Dit was alle informatie die ik aan het eind van het consult verzameld had. Nu begon de zoektocht naar de juiste middelen voor Jasper. Tijdens het gesprek waren al verschillende middelen door m’n hoofd gegaan; bijv. Calcarea, want het was een blond, bleek, stevig kind dat meer ging hoesten bij inspanning en in vochtig weer, en ook kon hij soms behoorlijk eigenwijs zijn: dit zijn allemaal sterke eigenschappen van Calcarea. Maar aan de andere kant zweette Jasper heel weinig en Calcarea-kinderen staan er juist om bekend dat ze zoveel zweten.
Er kwam nog een ander medicijn sterk naar voren. Jasper hoestte het meest ’s nachts tussen 3 en 5 uur en werd er wakker van. Bovendien kreeg hij wallen onder de ogen in slechte periodes. Deze typische verergering ’s nachts met de zwelling onder de oogleden wezen me op het geneesmiddel Kali carbonicum. Dit is een heel belangrijk medicijn voor kinderen met bronchitis en astma. Bovendien paste de sterke verlegenheid, de jaloezie en de angst om alleen te zijn ook in het beeld van Kali-carb. Zo ook het kokhalzen en piepen bij de hevige hoest.
Jasper kreeg van mij Kali-carbonicum en daarnaast een nosode voor de erfelijke belasting.
Al snel waren de klachten verdwenen. Het laatste jaar heeft hij nog twee maal een korte periode gehoest. Maar deze laatste keren was de hoest niet zo heftig meer en was na drie dagen weer over. Hij heeft geen ventolin of andere medicijnen meer nodig gehad. Jasper loopt te rennen zonder problemen, hoeft nu niet meer gedragen te worden zoals eerder. De ouders zijn heel blij voor hem. [terug naar boven]
Hooikoorts
Iedereen kijkt na de lange winter uit naar het voorjaar, de zon. Maar voor sommige mensen wordt het plezier al snel bedorven door loopneuzen, niesbuien, jeukende en gezwollen ogen, kriebel in de keel en benauwdheid, kortom: hooikoorts.
Veel mensen hebben al van alles geprobeerd, zowel reguliere medicijnen als ook kruidenpreparaten of homeopathische middelen van de drogist. Vaak helpen die wel, maar heel vaak ook niet of niet afdoende. Gelukkig is het in de acute situatie nog heel goed mogelijk met het correcte homeopathische medicijn de lente en zomer stukken aangenamer te maken.
Voor een goede behandeling van de hooikoorts moet ik op de eerste plaats een duidelijk beeld hebben van de klachten. Bijvoorbeeld een heet voorhoofd tijdens het niezen, of een afscheiding uit de neus die alleen aan de linker kant zit, of een aanval die altijd na het eten optreedt, of een irritatie die op komt zetten tijdens de aanval. Om deze reden is het noodzakelijk dat de hooikoortslijder zelf op consult komt om zijn probleem toe te lichten. Er zijn meerdere homeopathische medicijnen voor hooikoorts en elk medicijn heeft zijn eigen focus en typische symptomen binnen de algemene hooikoortsklachten. Het middel dat het beste past heeft de meeste kans van slagen. Daarnaast wordt er een erfelijk middel ingezet als de klachten in de familie zitten.
Ik zal het toelichten met twee voorbeelden uit de praktijk.
In mei word ik gebeld door Eric, die me vertelt dat hij mee wil doen aan de vierdaagse in Nijmegen, maar dat de trainingen op zaterdag steevast resulteren in een weekend op bed met koude washandjes op zijn ogen. Tijdens het gesprek vertelt hij dat hij het meest last heeft van zijn ogen: “Het is net alsof ik ’s ochtends zand in mijn ogen heb. Als ik knipper, dan schuurt het in m’n ogen. Soms zien ze knalrood en jeuken dan verschrikkelijk, het is alsof ze in brand staan.”
’s Morgens zaten zijn ogen vastgeplakt door de pus. Eric had al hooikoorts sinds zijn zevende jaar en zijn klachten hielden aan van mei t/m augustus.
In hetzelfde jaar zag ik ook een meisje met schijnbaar soortgelijke klachten. Ook zij had niesbuien en tranende en jeukende ogen, hoewel haar ogen niet pusten. Verder had ze een waterige, dunne etsende neusloop uit haar linker neusgat, die haar bovenlip rauw, rood en zeer pijnlijk maakte. Daarnaast was ze vooral ’s avonds benauwd. Ze had al een aantal jaren last van de hooikoorts. Bij deze twee hooikoortsgevallen lag de nadruk op verschillende punten en ze kregen dan ook een ander medicijn.
Eric heeft de vierdaagse zonder veel problemen kunnen meelopen en het meisje heeft sindsdien nauwelijks last gehad van de hooikoorts. [terug naar boven]
Hyperventilatie
Hyperventilatie is een klacht die vaak optreedt door emoties bij nerveuze personen. Ze krijgen het gevoel dat ze niet door kunnen ademen, gaan sneller ademen en worden duizelig. Ze hebben de neiging om flauw te vallen, transpireren sterk, hun ledematen gaan tintelen en kunnen verkrampen. Meestal gaan de klachten gepaard met heftige angst die de hyperventilatie weer versterkt. Hyperventilatie kan ook voorkomen bij koorts of orgaanstoornissen. Klassieke homeopathie kan vaak goed werk doen bij zo’n vermenging van lichamelijke en geestelijke symptomen.
Peter, een man van dertig jaar, zit onrustig voor me. “Ik heb al jaren hyperventilatie”, vertelt hij. “De eerste keer dacht ik dat ik een hartaanval kreeg.” “M’n hart bonkt dan en er is een drukkend gevoel op mijn borstkas. Ik ben altijd moe, ben snel geïrriteerd en kan me slecht concentreren.” De eerste aanval was acht jaar terug opgetreden toen hij het niet naar zijn zin had op z’n werk. Peter vertelt dat hij sindsdien in een spiraal zit van angst, spanning en onrust. Die spanning komt plotseling opzetten. Z’n ademhaling raakt van slag en het tintelt om z’n mond. Hij kan z’n gedachten vaak niet stopzetten, die draaien maar door; bijv. over z’n werk, waar hij al gespannen wordt als de telefoon gaat. Peter kan slecht stilzitten, moet vaak even ergens heen lopen of wat frisse lucht halen. Na een aanval blijft hij lang misselijk. Hij denkt snel allerlei ziektes te hebben en slaapt slecht.
Toen Peter klaar was met zijn verhaal probeerde ik nog wat meer over hem te weten te komen. Hij vertelde dat hij erg van gezelschap houdt. Z’n vrienden vinden hem ijdel en zijn kleding ziet er inderdaad zeer verzorgd uit. Hij is gek op zoete dingen en houdt van sport. ’s Nachts is hij bang in het donker.
Het karakter van de symptomen van de hyperventilatie is heftig en acuut, daarom kreeg Peter eerst een aantal maanden een middel dat hierin rust kon brengen. Toen dat gelukt was kreeg hij een middel om de gevoeligheid ervoor te verminderen.
Al na een paar weken voelde Peter zich opgewekter. “Af en toe ben ik nog gespannen, maar veel minder. Ik kan me beter concentreren en kan beter tegen de drukte op m’n werk.” Vier maanden later gaat het heel goed met Peter. Hij zit rustig op z’n stoel. Van hyperventilatie heeft Peter geen last meer. Hij vertelt dat hij incidenteel nog gespannen kan zijn, maar dat hij het dan snel weer kwijt is. Hij voelt zich optimistisch, zoals hij vroeger was. Z’n energie is prima. Ook zijn slaap is goed en de angst in het donker en angst voor ziektes zijn verdwenen. Peter heeft nu minder behoefte aan zoetigheid. Zoiets is vaak een bijverschijnsel tijdens een homeopathische behandeling. Het medicijn wordt daar niet voor gegeven, maar als het lichaam meer in evenwicht komt verdwijnen vaak ook overdreven voedingsbehoeftes.
Een jaar later kwam Peter voor het laatst langs. Hij had geen klachten meer en de behandeling werd afgerond. [terug naar boven]
Medicatie: Homeopathie en regulieren medicijnen
Regelmatig word ik gebeld door mensen die voor een chronische klacht onder behandeling zijn bij huisarts of specialist, maar daarnaast willen proberen of er homeopathisch ook iets gedaan kan worden aan hun klachten. Ook in deze gevallen kan homeopathie uitkomst bieden.
Margo, een vrouw van 46 jaar, kwam in 1993 bij mij voor behandeling van haar hoge bloeddruk. Zij had hierdoor regelmatig last van hoofdpijn, zo heftig dat ze in bed moest blijven. Ze maakte zich erg druk om haar gezondheid, was bang dat haar hart het zou begeven. De klachten waren vijf jaar geleden begonnen toen ze overbelast was op haar werk. Ze is toen bij de cardioloog terechtgekomen die haar medicijnen voor de hoge bloeddruk voorschreef. Ze wilde nu graag van de medicijnen af. Verder had ze veel last van verstopping en terugkerende bijholteontstekingen. Margo had het bovendien snel koud.
Na inname van de medicijnen die ik op basis van al deze gegevens voor haar uitzocht, verdween de hoofdpijn al snel. Na verloop van een aantal maanden kon ze ook weer regelmatig naar het toilet en had geen last meer gehad van ontstoken bijholtes. Bij een bezoek aan de cardioloog bleek haar bloeddruk aan de lage kant te zijn en er werd besloten tot vermindering van de medicatie. Na een jaar was ze van haar bloeddrukmedicijnen af en was de bloeddruk normaal. Hoewel ze ook nu een drukke baan heeft voelt ze zich goed, ze functioneert goed onder stress. Ook is ze minder kouwelijk geworden. De homeopathische medicijnen werkten gewoon door de medicijnen van de cardioloog heen.
De mate waarin een homeopathisch medicijn kan doorwerken hangt af van het soort reguliere medicijnen dat iemand slikt. Maar ook bij patiënten die grote doses van verschillende zware reguliere medicijnen slikten, heb ik de sterke invloed gezien die het homeopathische geneesmiddel kan hebben op het ziekteproces.
De klassiek homeopaat kent een gulden regel met betrekking tot het afbouwen van reguliere medicijnen: de behandelaar die iets voorschrijft is verantwoordelijk voor het afbouwen of stoppen van dat medicijn. Als u bereid bent om bepaalde medicijnen af te bouwen, zal uw klassiek homeopaat u hiervoor terugsturen naar uw huisarts of specialist. Wanneer afbouwen in eerste instantie niet mogelijk is kan toch met de homeopathische behandeling worden begonnen. De frequente inname van homeopathische geneesmiddelen zorgt ervoor dat de werking niet verstoord wordt door de reguliere medicatie. Op die manier kan het homeopathische geneesmiddel toch zijn werking uitoefenen. Bijverschijnselen van reguliere medicatie kunnen het vinden van het juiste homeopathische middel wel bemoeilijken, omdat de homeopaat afgaat op de aanwezige symptomen.
Dikwijls zal, zodra de patiënt positief reageert op de homeopathische behandeling, de reguliere medicatie kunnen worden afgebouwd. Maar ook dan geldt: wie voorschrijft is ook verantwoordelijk voor de afbouw, dus weer overleg met huisarts of specialist! [terug naar boven]
Menstruatieklachten
Een klacht die ik heel vaak te behandelen krijg, is het pre-menstrueel syndroom. Zo kreeg ik vier jaar geleden een vrouw van 30 jaar te behandelen. Zij was ten einde raad, want van elke maand voelde zij zich slechts één week een beetje redelijk. Voor haar menstruatie traden allerlei klachten op, zowel op lichamelijk als op emotioneel terrein. De symptomen die zij dan had waren: woedeaanvallen, huilbuien, hoofdpijn, verstopping, onhandigheid, verdriet, afwezigheid, duizeligheid, slapeloosheid, pijnlijke borsten en buikkrampen. Op het emotionele vlak bleek er ook het een en andere scheef te liggen. In het gesprek kwam naar voren, dat zij een heel onzekere jeugd had gehad. Haar vader was heel veel voor zijn werk weg, soms wel een maand. Iedere keer als hij wegging, was zij bang dat hij nooit meer terug zou komen en zij had het gevoel dat het haar schuld was dat hij steeds maar wegging. Deze angst speelde ook in haar huwelijk. Ondanks het feit dat zij een goed huwelijk heeft en haar man haar sterk steunt, is er toch steeds de angst om in de steek gelaten te worden.
Voor het verhaal van de patiënt neem ik uitgebreid de tijd. Om alle symptomen te inventariseren duurt zo’n eerste consult anderhalf à twee uur. Heel vaak wordt dan ook beweerd dat de patiënt van zijn klachten afkomt, omdat er eindelijk eens iemand is die naar zijn of haar klachten luistert. Die aandacht is natuurlijk uitstekend en doet veel mensen goed. En een enkele keer knapt iemand zo door het gesprek op dat hij een tijdlang minder last van zijn klachten heeft. Toch is het niet alleen deze aandacht die de patiënt laat genezen. Stel dat een homeopaat de eerste keer een niet precies passend medicijn geeft: zonder resultaat. Als dan de tweede maal het juiste geneesmiddel wordt gegeven en de klachten verdwijnen, dan is het dus te danken aan het geneesmiddel en niet aan het gesprek, anders had de klacht na het eerste consult al moeten afnemen. Met kleine kinderen of dieren wordt ook zelden diepgaand gesproken en toch worden ze beter. Ook in een acute situatie speelt het gesprek een kleinere rol en toch zie je ontstekingen of een astma-aanval heel snel opknappen. Het geneesmiddel waarvan bekend is dat het soortgelijke symptomen kan veroorzaken: dát medicijn geneest de patiënt!
Ook de vrouw uit het voorbeeld voelde zich na het eerste gesprek opgelucht. Ze zei: “eindelijk eens iemand waar ik mijn hart kan luchten.” Ze kreeg een medicijn, maar toen zij voor het tweede consult terugkwam bleek er weinig verbetering te zijn. Wel was haar angst om in de steek gelaten te worden wat afgenomen. Maar haar overige klachten waren nauwelijks veranderd. Ik was ontevreden en boog me opnieuw over haar probleem. Ik besloot andere medicijnen te geven. Toen zij na de volgende menstruatiecyclus terugkwam was er sprake van een spectaculaire verbetering op zowel lichamelijk als emotioneel niveau. Zij dacht dat de klachten 60% afgenomen waren. De medicijnen werden gecontinueerd. Na een maand kwam ze terug en zei dat het jaren geleden was dat ze zich zo goed had gevoeld. Ze is sindsdien vrijwel zonder klachten voor de menstruatie! [terug naar boven]
Overspannen zijn
Klassieke homeopathie kan vaak uitkomst bieden in chronische probleemsituaties. Wanneer met homeopathie de inwendige geneeskracht van de patiënt versterkt wordt is hij (zij) in staat om zelf uit het dal te klimmen.
Marlies, een vrouw van 40 jaar ligt al drie maanden overspannen op bed. “De klachten zijn begonnen toen ik de situatie op mijn werk niet meer aankon”, vertelde ze toen ik haar bezocht. “Ik had het gevoel dat ik overal de schuld van kreeg en kon me niet verweren.” Zij kreeg toen bijholteontsteking waarvoor de huisarts antibiotica voorschreef. Dit hielp even, maar de klacht kwam weer terug. Ze vertelde dat ze al tien jaar lang hoofdpijn kreeg, als ze gespannen was. De laatste vier maanden werd ze er gek van en moest het bed houden. Ze was duizelig als ze opstond. Ook had ze veel last van een opgeblazen buik, was misselijk en had het constant warm. Marlies vertelde dat ze al eerder overspannen was geweest, maar nog nooit zo erg als nu. De huisarts had haar gezegd dat het nog wel een tijd kon duren voor ze er weer bovenop zou zijn. Hij verwees haar door naar het RIAGG en schreef antidepressiva voor. Maar helaas hadden de medicijnen haar niet geholpen en ze durfde nu de deur niet meer uit. Ze vroeg me wanhopig om hulp.
Haar man vertelde me wat meer over haar achtergrond: ze kreeg vroeger thuis overal de schuld van en hierdoor had haar zelfvertrouwen een stevige deuk opgelopen. Langzamerhand werd me duidelijk welk medicijn ze moest hebben. Ik stelde voor dat ik haar gegevens nog eens zou bestuderen en haar dan het medicijn zou toesturen en over drie weken opnieuw zou langskomen. Bij nadere studie bleek dat het medicijn dat ik overwoog goed paste bij haar emotionele en lichamelijke klachten. De keuze was gemaakt en ik stuurde haar het geneesmiddel op.
Na een week belde ze me op: ze sliep slecht omdat ze veel over vroeger droomde. Ik vroeg hoe het verder ging en ze zei dat de hoofdpijn verdwenen was en ze voor het eerst in maanden weer buiten kwam! Het medicijn werkte heel goed en verrassend snel. Ik adviseerde haar haar dromen op te schrijven en zei dat mijn conclusie was dat ze nu sterk genoeg was om haar oude problemen te lijf te gaan. Na een maand kwam ze naar de praktijk toe: het overspannen gevoel was verdwenen. Ze had nog een paar keer hoofdpijn gehad, was niet meer duizelig of misselijk en ze voelde dat ze nog steeds vooruit ging. Marlies was wel erg verkouden, het liep haar neus gewoon uit. Een afscheidingsreactie na een homeopathisch medicijn is een positief teken, een soort reiniging. We besloten verder af te wachten.
Drie maanden later kwam ze langs omdat ze behoorlijk last van haar rug had. Verder had Marlies weinig problemen meer. Ze was weer aan het werk en had nog een enkele keer hoofdpijn. De rugpijn kende ze van vroeger. Ik zie dit vaker in mijn praktijk: wanneer mensen sterker worden doorlopen ze hun ziekte in omgekeerde volgorde en kunnen oude klachten tijdelijk terugkomen. Ik herhaalde het medicijn.
De laatste twee jaar heeft Marlies geen klachten meer gehad. Ze voelt zich goed en staat ook op haar werk ‘haar vrouwtje’: ze voelt zich niet meer zo snel aangevallen en komt voor zichzelf op. [terug naar boven]
